Οι θετικές, οι ουδέτερες και οι αρνητικές σκέψεις έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: δημιουργούνται με τον ίδιο τρόπο, εμφανίζονται στο ίδιο μέρος μέσα μας και έχουν την ίδια μορφή. Αν οι αρνητικές σκέψεις διέφεραν από τις υπόλοιπες, αν για παράδειγμα συνοδεύονταν από κάποιο χρώμα που θα βλέπαμε, κάποιον ήχο που θα ακούγαμε ή κάποια αίσθηση που θα νιώθαμε, θα ήταν πιο εύκολο να τις αναγνωρίσουμε από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους.
Η διαφορά τους από τις υπόλοιπες έγκειται στο "αποτύπωμα" που αφήνουν στη διάθεσή μας, σε κάποιες αισθήσεις ή λειτουργίες του σώματος (π.χ. οι σκέψεις άγχους κάνουν την αναπνοή πιο ρηχή και πιο γρήγορη), ενώ επηρεάζουν και τη συμπεριφορά μας και, κατ' επέκταση, διαμορφώνουν σε σημαντικό βαθμό τη ζωή μας. Τις περισσότερες φορές τις αντιλαμβανόμαστε όταν είναι πλέον αργά, δηλαδή όταν μας έχουν ήδη επηρεάσει αρνητικά με ποικίλους τρόπους.
Μια άσκηση που μπορούμε να κάνουμε για να μάθουμε να τις διακρίνουμε, είναι η εξής: καθιστοί ή ξαπλωμένοι, κλείνουμε τα μάτια και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε κάτι θετικό. Για λίγα δευτερόλεπτα φανταζόμαστε κάτι που θα θέλαμε πολύ να μας συμβεί, όπως να βρούμε την ευτυχία στη ζωή μας, να θεραπεύσουμε ένα πρόβλημα υγείας, να κερδίσουμε το τζόκερ, ή οτιδήποτε άλλο. Μετά αφήνουμε αυτές τις σκέψεις και επιστρέφουμε σε κατάσταση επίγνωσης, όπου απλώς λαμβάνουμε επίγνωση της ύπαρξής μας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε κάτι αρνητικό, κάτι που φοβόμαστε και δεν θέλουμε να μας συμβεί, όπως να χάσουμε τη δουλειά μας, να χωρίσουμε, να αρρωστήσουμε, ή να έρθουμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που μας προκαλεί άγχος και δυσφορία. Φανταζόμαστε αυτό το σενάριο για λίγα δευτερόλεπτα και παρατηρούμε πού εμφανίζονται αυτές οι σκέψεις και πώς μας επηρεάζουν. Μετά επιστρέφουμε πάλι σε κατάσταση επίγνωσης και ξεκινάμε έναν καινούργιο κύκλο εναλλαγής θετικών και αρνητικών σκέψεων.
Κάνοντας αυτή την άσκηση αυξάνουμε τη διακριτική ικανότητα της επίγνωσης και γινόμαστε επιγνωσιακά πιο ευαίσθητοι. Βλέπουμε επίσης βιωματικά ότι η δυσκολία στην έγκαιρη αναγνώριση των αρνητικών σκέψεων, οφείλεται στην έλλειψη της αντίστοιχης εξάσκησης και εκπαίδευσης. Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να ακολουθούμε την κάθε σκέψη, το κάθε σενάριο, όσο φανταστικό και εξωπραγματικό και αν είναι, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε και να είμαστε ανίκανοι να διακρίνουμε τις θετικές από τις αρνητικές σκέψεις. Οι αρνητικές σκέψεις επαναλαμβάνονται, δημιουργούν μοτίβα, επηρεάζουν ολοένα και περισσότερους τομείς της ζωής μας (από τη στάση και την υγεία του σώματος, μέχρι και τις πιο σημαντικές αποφάσεις μας) και εμείς νομίζουμε ότι οι δυσκολίες και τα εμπόδια στη ζωή μας έρχονται από έξω.
Το να δούμε πώς δημιουργούνται οι αρνητικές σκέψεις, πώς εμφανίζονται, καθώς και ποια είναι η δυσκολία στην αντιμετώπισή τους, μας βοηθάει να τις αναγνωρίζουμε έγκαιρα, πριν αρχίσουν να μας επηρεάζουν καθοριστικά. Και με κάθε τέτοια αναγνώριση εμφανίζεται και η επιλογή για να σταματήσουμε να τις τροφοδοτούμε.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
