Υπάρχουν πολλές "πονηρές" μορφές του Εγώ που εύκολα μπορείς να παρατηρήσεις στους άλλους ανθρώπους και, ακόμα καλύτερα, στον εαυτό σου. Να θυμάσαι: τη στιγμή που αποκτάς επίγνωση του Εγώ στον εαυτό σου, αυτή η αναδυόμενη επίγνωση είναι αυτός που είσαι πέρα από το Εγώ. Η αναγνώριση του ψεύτικου είναι η εμφάνιση του αληθινού.
Για παράδειγμα, ετοιμάζεσαι να πεις σε κάποιον κάτι που συνέβη. "Μάντεψε! Δεν το 'μαθες ακόμα; Άκου λοιπόν να σου πω εγώ". Αν είσαι αρκετά σε εγρήγορση, αρκετά παρών, ίσως μπορέσεις να διακρίνεις μια στιγμιαία αίσθηση ικανοποίησης μέσα σου τη στιγμή που είσαι έτοιμος να μεταδώσεις την είδηση, έστω και αν είναι δυσάρεστη.
Οφείλεται στο γεγονός ότι, για μια στιγμούλα, υπάρχει στα μάτια του Εγώ μια έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα σ' εσένα και στον άλλο άνθρωπο, η οποία είναι υπέρ σου. Για μια στιγμούλα γνωρίζεις περισσότερα απ' ό,τι ο άλλος. Η ικανοποίηση που αισθάνεσαι είναι του Εγώ και προέρχεται από το ότι νιώθεις μια ισχυρότερη αίσθηση εαυτού σε σχέση με τον άλλο.
Πολλοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στο κουτσομπολιό εν μέρει γι' αυτό το λόγο. Επιπλέον, το κουτσομπολιό έχει συχνά και ένα στοιχείο κακόβουλης κριτικής των άλλων κι έτσι ισχυροποιείται το Εγώ μέσω της υπονοούμενης αλλά φανταστικής ηθικής ανωτερότητας που υπάρχει όποτε χρησιμοποιείς μια αρνητική κρίση για κάποιον.
Αν κάποιος έχει περισσότερα, γνωρίζει περισσότερα ή μπορεί να κάνει περισσότερα από μένα, το Εγώ αισθάνεται να απειλείται επειδή το αίσθημα του "λιγότερου" μειώνει τη φανταστική αίσθηση περί του εαυτού του σε σχέση με τον άλλο. Μπορεί ακόμα και να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τον εαυτό του μειώνοντας, επικρίνοντας ή υποτιμώντας την αξία των αποκτημάτων, των γνώσεων ή των ικανοτήτων του άλλου. Ή το Εγώ μπορεί να αλλάξει στρατηγική και, αντί να ανταγωνίζεται τον άλλο άνθρωπο, να εξυψώσει τον εαυτό του με το να τον συναναστρέφεται, αν είναι σημαντικός στα μάτια των άλλων.
*Από το βιβλίο "Για μια νέα ζωή", Έκχαρτ Τόλλε, Εκδ. Λιβάνη
Διαβάστε επίσης:
