Αυτή η προσέγγιση όμως, αντί να απελευθερώνει, συχνά εγκλωβίζει. Δημιουργεί μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που πρέπει να σκέφτεσαι και σε αυτό που όντως βιώνεις.
Η εσωτερική αλλαγή δεν ξεκινά από τη διόρθωση της σκέψης, αλλά από την άμεση επαφή με την εμπειρία στο παρόν, και κυρίως, με το πώς νιώθουμε μέσα μας.
Η σκέψη είναι ένα νοητικό εργαλείο. Μπορεί να οργανώνει, να σχεδιάζει, να ερμηνεύει, κ.ο.κ. Δεν έχει όμως άμεση πρόσβαση στο συναισθηματικό μας σύστημα. Όταν κάποιος νιώθει φόβο, άγχος, λύπη ή κενό, το να επαναλαμβάνει θετικές φράσεις δεν αλλάζει τη συναισθηματική εμπειρία· απλώς τη σκεπάζει προσωρινά. Γι’ αυτό και πολλοί άνθρωποι λένε: «Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, αλλά μέσα μου δεν νιώθω καλά» ή «Ξέρω τι πρέπει να σκέφτομαι, αλλά το σώμα μου δεν ηρεμεί». Η σκέψη προσπαθεί να ελέγξει κάτι που δεν υπακούει σε εντολές.
Νευρολογικά και ψυχολογικά, το συναίσθημα προηγείται. Πρώτα νιώθουμε και μετά σκεφτόμαστε. Η σκέψη έρχεται για να εξηγήσει ή να δικαιολογήσει αυτό που ήδη συμβαίνει μέσα μας.
Αν μέσα σου υπάρχει φόβος, η σκέψη θα βρει λόγους να σε κάνει να φοβάσαι. Αν υπάρχει ανασφάλεια, η σκέψη θα δημιουργήσει σενάρια αποτυχίας και κινδύνου. Όσο κι αν προσπαθήσεις να διορθώσεις τη σκέψη, αν το συναίσθημα παραμένει, το ίδιο μοτίβο θα επανέρχεται.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της θετικής σκέψης είναι ότι συχνά μετατρέπεται σε άρνηση της πραγματικής εμπειρίας.
«Μην το σκέφτεσαι»
«Όλα καλά, δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι»
«Να είσαι ευγνώμων και χαμογέλα»
Όταν αυτά λέγονται σε κάποιον που υποφέρει, δεν είναι καθόλου βοηθητικά. Ίσα ίσα που δημιουργούν μια αίσθηση απομόνωσης και αποστασιοποίησης. Το άτομο αισθάνεται ότι αυτό που νιώθει είναι λάθος και πρέπει να το κρύψει. Έτσι όμως το συναίσθημα δεν φεύγει - βαθαίνει.
Το σώμα είναι ο φορέας του συναισθήματος. Η ταχυκαρδία, το σφίξιμο στο στήθος, ο κόμπος στο στομάχι, η κόπωση, δεν αλλάζουν επειδή σκέφτεσαι θετικά. Το σώμα χρειάζεται ασφάλεια, αποδοχή και επίγνωση των συναισθημάτων. Όχι επιχειρήματα. Γι’ αυτό και πολλές αγχώδεις ή ψυχοσωματικές καταστάσεις επιμένουν, παρά την προσπάθεια για αισιόδοξη σκέψη.
Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από την επαφή με το συναίσθημα. Η ουσιαστική μετατόπιση συμβαίνει όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει αυτό που ήδη υπάρχει, χωρίς αντίσταση και χωρίς ετικέτες.
Όχι «Δεν πρέπει να νιώθω έτσι» ή «Είναι λάθος αυτό που νιώθω». Αλλά «Δεν χρειάζεται να αντιστέκομαι σε αυτό που νιώθω τώρα μέσα μου» και «Μπορώ να το παρατηρήσω χωρίς να το πολεμήσω». Όταν το συναίσθημα αναγνωρίζεται και βιώνεται συνειδητά, αρχίζει να μετασχηματίζεται.
Η ζωή δεν αλλάζει όταν αντικαθιστούμε αρνητικές σκέψεις με θετικές. Αλλάζει όταν σταματάμε να ζούμε αποκλειστικά στο επίπεδο της σκέψης. Η παρουσία, η επίγνωση και η αποδοχή δημιουργούν εσωτερικό χώρο. Μέσα σε αυτόν τον χώρο το συναίσθημα ηρεμεί και ο νους γίνεται πιο καθαρός. Τότε η θετική σκέψη μπορεί να προκύψει φυσικά, όχι ως άμυνα ή ως τρόπος χειραγώγησης του βιώματος, αλλά ως αντανάκλαση της εσωτερικής ισορροπίας.
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
