Από πού έρχονται; Αν τις παρατηρήσεις με προσοχή θα δεις ότι αναδύονται από το τίποτα και διαλύονται πάλι μέσα σ' αυτό, αρκεί να τις αφήσεις να φύγουν και να διαλυθούν. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, εμφανίζονται κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις με τις οποίες νιώθουμε ότι έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση, τους δίνουμε την προσοχή μας και έτσι ξεκινάει η διαδικασία του σκέπτεσθαι, της φαντασίας, της προβολής, κ.τ.λ.
Όταν το κάνουμε αυτό για πολλά χρόνια, όπως συμβαίνει σε όλους, από ένα σημείο και μετά οι σκέψεις δεν ζητάνε την άδειά μας για να έρθουν. Έρχονται από μόνες τους και τότε μας προκαλούν αναστάτωση. Στην πραγματικότητα δεν μας αναστατώνουν, αλλά εμείς νιώθουμε αναστάτωση επειδή τους αντιστεκόμαστε. Είναι σαν να έχουμε μια σχέση με έναν παπαράτσι. Όταν έχουμε καλή διάθεση τον ανεχόμαστε, αλλά όταν θέλουμε να μας αφήσει ήσυχους για να ηρεμήσουμε μάς ενοχλεί που δεν φεύγει.
Η σχέση μας με τις σκέψεις είναι κάπως έτσι. Δεν έχουν οι σκέψεις σχέση μαζί μας, αλλά εμείς έχουμε σχέση με τις σκέψεις. Οι σκέψεις δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν. Τι επιλογές έχουμε λοιπόν απέναντί τους; Όταν εμφανίζονται έχουμε την επιλογή να είμαστε οι παρατηρητές τους, να τις βλέπουμε να εξαντλούν την κινητικότητά τους και να εξαφανίζονται πάλι.
Όταν εμφανίζονται κάποιες σκέψεις εμπλεκόμαστε μαζί τους, τους δίνουμε την προσοχή μας, και αυτό γίνεται αυτόματα. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αισθήσεις που έρχονται και φεύγουν από μόνες τους. Όταν είμαστε οι παρατηρητές μπορούμε να ανακαλύψουμε μια διευρυνόμενη αίσθηση του εσωτερικού μας εαυτού. Αυτή είναι μια εκπληκτική ανακάλυψη. Ανακαλύπτουμε μέσα μας ένα χώρο που δεν επηρεάζεται από αυτά τα φαινόμενα.
Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι δεν είμαστε οι σκέψεις; Αν ήμασταν οι σκέψεις, θα έρχονταν, θα έκαναν ό,τι έκαναν, αλλά όταν θα έφευγαν θα φεύγαμε και εμείς μαζί τους. Εμείς όμως εξακολουθούμε να είμαστε εδώ και να τις παρατηρούμε πότε φεύγουν και πότε εμφανίζονται άλλες καινούργιες. Αυτή είναι η απόδειξη ότι δεν είμαστε οι σκέψεις, ούτε οι αισθήσεις, ούτε τα συναισθήματα.
Και το άλλο ερώτημα είναι: γιατί μας δημιουργούν τόσο μεγάλο πρόβλημα οι σκέψεις; Το πρόβλημα ξεκινάει τη στιγμή που θα πεις "δεν θέλω να με ενοχλούν οι σκέψεις". Δεν υπάρχει τέτοιος διακόπτης για να τον πατήσεις και να εξαφανιστούν. Η λύση είναι να έχεις επίγνωση και να τις παρατηρείς πώς έρχονται και πώς φεύγουν. Οι σκέψεις όταν εμφανίζονται κάνουν ό,τι μπορούν για να τους δώσεις την προσοχή σου. Και αυτό γίνεται πολύ γρήγορα. Θέλουν την προσοχή σου για να αναμιχθείς μαζί τους και να πάρουν ζωή από σένα. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε αδύναμοι μπροστά τους, αλλά αν μάθουμε να τις παρατηρούμε δεν μπορούν να μας επηρεάσουν.
*Από βιντεοσκοπημένη ομιλία του Μούτζι
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
Διαβάστε επίσης:
