Φαντάσου πως είσαι ένα νεογέννητο μωρό. Δεν έχεις παρελθόν στο οποίο να μπορείς να ανατρέξεις, ούτε είσαι ικανός να σκέφτεσαι. Αυτό που μπορείς να κάνεις μόνο είναι να βιώνεις τις εμπειρίες σου στο παρόν.
Αναρωτήσου τώρα το εξής: αν δεν υπάρχει μνήμη ή παρελθόν στο οποίο να ανατρέχεις, πώς ξέρεις ότι υποφέρεις από μια εμπειρία;
Χωρίς να χρησιμοποιήσεις σκέψεις ή αναμνήσεις, θα ονόμαζες ποτέ μια εμπειρία "δυστυχία" ή "πόνο"; Όχι. Η έννοια τής δυστυχίας και του πόνου δεν περιλαμβάνεται στις εμπειρίες. Η δυστυχία υπάρχει στην επιθυμία μας να δραπετεύσουμε από μια συγκεκριμένη εμπειρία του παρόντος, δεν υπάρχει μέσα σε μια εμπειρία.
Μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτό τον οραματισμό όποτε νιώθουμε ότι μια εμπειρία, είτε είναι συναίσθημα, είτε κατάσταση, μάς κάνει να νιώθουμε ότι υποφέρουμε. Η αίσθηση "υποφέρω" προέρχεται από τον νου και τη μνήμη. Οι εμπειρίες που βιώνουμε στο παρόν είναι από μόνες τους ουδέτερες.
*Από ομιλία του Ρούπερτ Σπάιρα
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
Διαβάστε επίσης:
