Μιλάνε δυνατά, γελάνε δυνατά, μπαίνουν σε μια αίθουσα χωρίς προφυλάξεις, ενώ όλοι οι άλλοι έχουν ήδη καθίσει στις θέσεις τους, κοπανάνε τις πόρτες, σκοντάφτουν στα αντικείμενα ή τα αναποδογυρίζουν απλά και μόνο για να προσελκύσουν την προσοχή των άλλων.
Το να κάνουν θόρυβο είναι γι’ αυτούς ένας τρόπος επιβεβαίωσης του εαυτού τους, ένας τρόπος για να δείχνουν ότι είναι εκεί.
Πρέπει λοιπόν να μάθουν ότι τα άδεια βαρέλια είναι αυτά που κάνουν τον πιο πολύ θόρυβο: ναι, καταλαβαίνουμε αμέσως την παρουσία τους! Πράγματι, πόσοι είναι οι άνθρωποι που είναι σαν τα άδεια βαρέλια: πηγαίνουν παντού κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο ο οποίος αποκαλύπτει την ανεπάρκεια και τη μετριότητά τους.
Παρατηρώ τους ανθρώπους και η συμπεριφορά τους αμέσως μου αποκαλύπτει την καλλιέργειά τους, το χαρακτήρα τους, την ιδιοσυγκρασία και τον βαθμό εξέλιξής τους.
Όλα γίνονται ξεκάθαρα μέσα από τον τρόπο που παρουσιάζονται και που μιλάνε. Ορισμένοι μιλάνε σαν να θέλουν να καλύψουν, να κρύψουν κάτι, σαν να υποψιάζονται ότι η σιωπή μπορεί να αποκαλύψει ακριβώς αυτό που θέλουν να κρύψουν.
Πριν καλά καλά τους γνωρίσετε, πρέπει να σας πουν αμέσως ένα σωρό ιστορίες για να επιβάλουν κάποια ιδέα για τον εαυτό τους, για τους άλλους ή για τα γεγονότα. Θα πείτε: "Μα μιλάνε για να γνωριστούμε".
Εντάξει, σύμφωνοι, αλλά για να γνωριστούν οι άνθρωποι μερικές φορές η σιωπή είναι πιο εύγλωττη από τις κουβέντες. Ναι, αν ζήσουν μαζί για λίγα λεπτά μέσα στη σιωπή, γνωρίζονται καλύτερα παρά μέσα από μία μεγάλη και άχρηστη φλυαρία.
Ο θόρυβος κρατάει τον άνθρωπο στις κατώτερες ψυχικές περιοχές. Τον εμποδίζει να μπει μέσα σε αυτόν τον αιθέριο κόσμο όπου η κίνηση γίνεται πιο εύκολη, η θεώρηση των πραγμάτων πιο ξεκάθαρη και η σκέψη πιο δημιουργική. Βέβαια, ο θόρυβος είναι η έκφραση της ζωής, όχι όμως εκείνης των ανώτερων βαθμίδων.
Αποκαλύπτει μάλλον μία ατέλεια μέσα στη δομή ή τη λειτουργία των όντων και των αντικειμένων. Όταν μια μηχανή ή μια συσκευή αρχίσουν να έχουν διακοπές, τότε κάνουν ένα σωρό θορύβους.
Ο πόνος είναι ένας θόρυβος που μας προειδοποιεί ότι κάποιο από τα όργανά μας έχει αρχίσει να χαλάει. Μέσα σ’ ένα υγιές σώμα τα όργανα είναι σιωπηλά. Βεβαίως εφόσον είναι ζωντανά εκφράζονται, αλλά αθόρυβα.
Η ησυχία είναι το σημάδι ότι όλα λειτουργούν σωστά μέσα στον οργανισμό. Από τη στιγμή που κάτι αρχίσει να τρίζει, προσοχή! Αυτό είναι η αναγγελία κάποιας αρρώστιας.
Η σιωπή είναι η γλώσσα της τελειότητας, ενώ ο θόρυβος είναι η έκφραση κάποιου ελαττώματος, κάποιας ανωμαλίας ή μιας ζωής που ακόμα βρίσκεται σε αταξία και αναρχία και που χρειάζεται να κυριαρχηθεί και να επεξεργαστεί.
Για παράδειγμα, τα παιδιά είναι θορυβώδη επειδή μέσα τους ξεχειλίζουν η ενεργητικότητα και η ζωντάνια. Αντίθετα, οι ηλικιωμένοι είναι σιωπηλοί. Θα πείτε: "Φυσικά, είναι ξεκάθαρο, οι ηλικιωμένοι αγαπούν την σιωπή επειδή έχουν λιγότερες δυνάμεις και ο θόρυβος τους ενοχλεί".
Αυτό είναι λίγο αλήθεια, μπορεί όμως και να υπήρξε μέσα τους κάποια εξέλιξη, κι έτσι τώρα το πνεύμα τους είναι εκείνο που τους ωθεί να μπαίνουν στη σιωπή. Για ν’ αναθεωρήσουν τη ζωή τους, να σκεφτούν, να πάρουν μαθήματα από αυτήν, χρειάζονται αυτή την ησυχία μέσα στην οποία γίνεται ολόκληρη εργασία απόσπασης, υλοποίησης, σύνθεσης.
Η αναζήτηση της σιωπής είναι μια εσωτερική διαδικασία η οποία οδηγεί τα όντα προς το φως και την αληθινή κατανόηση των πραγμάτων.
Omraam Mikhael Aivanhov
Ο Δρόμος της Σιωπής
