Ένα από τα πρώτα δείγματα ότι αρχίζετε να αγαπάτε περισσότερο τον εαυτό σας είναι όταν σταματήσετε να αυτοκατηγορείστε για "ελαττώματα" και ελλείψεις, και αποκτήσετε μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην κατανόηση του λόγου για τον οποίο συμπεριφέρεστε όπως συμπεριφέρεστε.
Θα πρέπει να αρχίσετε να ενδιαφέρεστε για τις προσωπικές σας διεργασίες, γι' αυτό που "πατά το κουμπί" σας και για ποιο λόγο, αντί να επικρίνετε συνεχώς τον εαυτό σας. Όταν μονίμως κατηγορείτε και δικάζετε τον εαυτό σας το μόνο που θα πάρετε είναι κατάθλιψη και έλλειψη αυτοεκτίμησης. Σίγουρα όχι ανάπτυξη.
Παρόλα αυτά, όταν αρχίζετε ν' αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας όπως αντιμετωπίζετε τον καλύτερό σας φίλο, για παράδειγμα, με καλή θέληση, κατανόηση, συγχώρεση και συμπόνια, θα δείτε πως μπαίνετε στο δρόμο της ανάπτυξης.
Αυτό που ονομάζουμε "ελαττώματα" είναι απλώς η επίγνωση μιας χρόνιας απροσάρμοστης συμπεριφοράς. Αν θέλετε ν' αλλάξετε τη συμπεριφορά σας έτσι ώστε να επικροτείτε περισσότερο τον εαυτό σας, θα πρέπει ν' αποκτήσετε μεγαλύτερη αυτογνωσία και να προφυλάγεστε από καθ' έξιν αυτοματοποιημένους τρόπους αντίδρασης.
Και αν πιάσετε τον εαυτό σας "στα πράσα", προσπαθήστε να κάνετε κάτι διαφορετικό, για αλλαγή, εσκεμμένα και από επιλογή. Για παράδειγμα, αποφασίστε να μην κάνετε κάτι που κάνατε πάντα κατά τη διάρκεια των υποχρεώσεών σας - προσπαθήστε να πείτε "όχι".
Ίσως σας φοβίζει να δοκιμάσετε κάτι καινούριο γιατί βρίσκεστε σε άγνωστο έδαφος. Αξίζει όμως να πάρετε το ρίσκο. Θα αποκτήσετε περισσότερη αυτοπεποίθηση και σίγουρα θα νιώσετε πιο ελεύθεροι. Όσο περισσότερο είστε διατεθειμένοι να σπάσετε τα σταθερά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς -ειδικότερα τα αρνητικά και αυτά που σας περιορίζουν- τόσο πιο ελαφρύς και πιο αυτόνομος θα γίνετε.
*Από το βιβλίο "Γίνε ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου", Louis Proto, Εκδ. Αλκυών
Διαβάστε επίσης:
