Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μην προσπαθείτε να είστε τέλειοι. Δεν υπάρχουν τέλειες προσωπικότητες. Ούτε οι σοφοί είναι τέλειοι. Και μη νομίζετε ότι αν είστε καλός με όλους, θα αρέσετε σε όλους. Δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ τέτοιος άνθρωπος."
~Μούτζι

Οι προϋποθέσεις σαμποτάρουν την ευτυχία μας

Έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με λάθος τρόπο. Πιστεύουμε ότι μόνο όταν ικανοποιούνται κάποιες επιθυμίες μας, κάποιοι όροι και προϋποθέσεις, τότε μόνο μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς και ήρεμοι.

Πολλοί γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους να κάνουν ή να μην κάνουν κάτι για να νιώσουν επιτυχημένοι ή ικανοποιημένοι. Οι σύντροφοι το ίδιο. Περιμένουν από τον άλλον να κάνει ή να μην κάνει κάτι για να νιώσουν ασφάλεια και αγάπη μέσα στη σχέση.

Αυτός ο τρόπος αντίληψης είναι παράλογος, αν και δυστυχώς έχει καθιερωθεί. Θέτουμε συνεχώς προϋποθέσεις για να νιώσουμε ασφαλείς και άξιοι. Αλλά ποτέ δεν πρόκειται να νιώσουμε έτσι όσο περιμένουμε από πράγματα, ανθρώπους ή καταστάσεις έξω από εμάς, έξω από τον έλεγχό μας, να εξελιχθούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Η ουσία βρίσκεται εδώ: περιμένουμε από ανθρώπους που δεν ελέγχουμε να συμπεριφερθούν κάπως, ώστε να νιώσουμε και εμείς εντάξει. Περιμένουμε από καταστάσεις που δεν ελέγχουμε να διαμορφωθούν κάπως, ώστε να νιώσουμε ικανοποίηση από τη ζωή. Περιμένουμε από τον σύντροφό μας που δεν ελέγχουμε να συμπεριφέρεται κάπως, για να νιώθουμε ότι αξίζουμε να μας αγαπάνε.

Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία εξάρτησης. Μ' αυτή την αντίληψη παραμένουμε εξαρτημένοι και φυλακισμένοι στις προϋποθέσεις που από μόνοι μας έχουμε θέσει για να νιώσουμε ασφαλείς, άξιοι, ικανοποιημένοι από τη ζωή και ευτυχισμένοι. 

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ασφάλειά μας -η υπαρξιακή ασφάλεια- από τη φύση της δεν εξαρτάται από το τι κάνουν οι άλλοι ή πώς εξελίσσονται οι καταστάσεις. Μπορούμε και δικαιούμαστε να νιώθουμε ότι είμαστε εντάξει, ασφαλείς και άξιοι, μόνο και μόνο γιατί υπάρχουμε, χωρίς καμία προϋπόθεση και καμία εξάρτηση. 

Η ασφάλεια, η αξία, η ευτυχία, ακόμα και η αγάπη που νιώθουμε, δεν έρχονται από έξω. Πρώτα τις βιώνουμε μέσα μας και μετά τις εκφράζουμε προς τα έξω - αλλά ποτέ δεν έρχονται από έξω. Στην καλύτερη περίπτωση, οι άλλοι θα γίνουν αποδέκτες αυτών των συμπεριφορών μας που έχουν την αγάπη ως αφετηρία (ή εμείς θα γίνουμε αποδέκτες τέτοιων συμπεριφορών). Ευτυχώς το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο που ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να ζει με τις υψηλότερες ποιότητες της ύπαρξης, ακριβώς επειδή αποτελεί μια έκφραση της ύπαρξης. Αρκεί να το συνειδητοποιήσει.

Νίκος Μπάτρας