Κάθε στιγμή που στρεφόμαστε προς τα μέσα, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, το μήνυμα γίνεται πιο καθαρό: Η ηρεμία δεν είναι απλώς στόχος — είναι επιστροφή.
Όταν απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας
Το άγχος γεννιέται όταν προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε συνεχώς εξωτερικές απαιτήσεις, ξεχνώντας τις εσωτερικές μας ανάγκες. Όταν προσπαθούμε να είμαστε “όπως πρέπει” και όχι “όπως είμαστε”, δημιουργείται μια εσωτερική σύγκρουση: το σώμα μας ζητά ανάπαυση, αλλά ο νους μας φλυαρεί. Η ψυχή μας ζητά γαλήνη, αλλά το εγώ κυνηγά επιβεβαίωση.
Το αποτέλεσμα είναι ένταση, ταχυκαρδία, υπερδιέγερση του νευρικού συστήματος και μια αίσθηση ότι “κάτι δεν πάει καλά”, χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε τι.
Η αποσύνδεση ως ρίζα του άγχους
Η αποσύνδεση δεν είναι μόνο συναισθηματική· είναι και συνειδησιακή. Χάνουμε την επαφή με το παρόν, λειτουργούμε μηχανικά και αντιδρούμε αντί να επιλέγουμε. Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το παρόν, τόσο περισσότερο ζούμε μέσα σε σενάρια φόβου ή προσδοκίας.
Το άγχος, τότε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σήμα επιστροφής. Μια εσωτερική ειδοποίηση που λέει: “Γύρνα μέσα σου. Κάτι χρειάζεται φροντίδα.”
Η επανασύνδεση ως θεραπεία
Δεν χρειάζεται να “νικήσουμε” το άγχος· χρειάζεται να το ακούσουμε και θα μας δείξει ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζεται να διορθώσουμε. Μέσα από πρακτικές επανασύνδεσης —όπως η επίγνωση της αναπνοής, ο διαλογισμός, η ειλικρινής αυτοπαρατήρηση— αρχίζουμε να ακούμε ξανά το σώμα και τα συναισθήματά μας. Τότε καταλαβαίνουμε ότι το άγχος δεν ήρθε να μας βασανίσει, αλλά να μας επαναφέρει στη συνειδητή κατάσταση.
Η σύνδεση με τον εαυτό δεν είναι μια στιγμή φώτισης· είναι μια νέα στάση που αναπτύσσουμε, μια καθημερινή πράξη φροντίδας. Κάθε φορά που επιλέγουμε να σταθούμε με επίγνωση, να αναπνεύσουμε συνειδητά, να πούμε “όχι” σε κάτι που μας βαραίνει, τότε το νευρικό μας σύστημα ηρεμεί. Η γαλήνη δεν έρχεται απ’ έξω — έρχεται όταν συμφιλιωθούμε με το μέσα μας.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
