Συναισθηματικές αλλαγές: Επίμονη θλίψη, άγχος ή υπερβολική ανησυχία και ακραίες εναλλαγές της διάθεσης που δεν είναι χαρακτηριστικές για την ηλικία του παιδιού.
Ξαφνική πτώση στις σχολικές επιδόσεις: Δυσκολία στη συγκέντρωση και την ολοκλήρωση εργασιών, συχνά παράπονα για πονοκεφάλους που μπορεί να σχετίζονται με το στρες.
Διαταραχές ύπνου: Αλλαγές στα μοτίβα ύπνου, όπως δυσκολία να κοιμηθεί το παιδί ή συχνοί εφιάλτες.
Σωματικά συμπτώματα: Ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι ή πόνοι στην κοιλιά, αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες, όπως ξαφνική απώλεια ή αύξηση βάρους.
Απομόνωση ή απόσυρση: Αποφυγή κοινωνικών δραστηριοτήτων ή απόσυρση από φίλους και συγγενείς, δυσκολία δημιουργίας ή διατήρησης φιλιών.
Αυτοτραυματισμός ή αυτοκτονικές σκέψεις: Οποιαδήποτε σημάδια αυτοτραυματισμού, όπως κόψιμο ή κάψιμο, και έκφραση σκέψεων αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας.
Κατάχρηση ουσιών: Πειραματισμός ή αυξημένη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Ακραία τελειομανία: Επίμονος φόβος του παιδιού να κάνει λάθη ή να μην ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες. Ο φόβος αυτός μπορεί να στέκεται εμπόδιο για να δοκιμάζει καινούργιες δραστηριότητες ή να συμμετέχει σε δραστηριότητες όπου σκέφτεται ότι δεν θα ανταποκριθεί στις πολύ υψηλές προσδοκίες.
Δυσλειτουργική καθημερινότητα: Έντονοι φόβοι ή ανησυχίες που παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργικότητα του παιδιού, όπως η κοινωνική φοβία. Ακόμα και πιο ήπια (εκ πρώτης όψεως) συμπτώματα, όπως συνεσταλμένες συμπεριφορές ή αισθήματα ντροπής και κατωτερότητας, μπορεί να δηλώνουν την αρχή μιας διαταραχής προσωπικότητας.
Η πρόληψη στην ψυχική υγεία θα έπρεπε να είναι ένα από τα κοινωνικά θέματα με τη μεγαλύτερη προτεραιότητα. Η ψυχική υγεία είναι καθοριστικής σημασίας τόσο για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας, όσο και για την ευεξία, την αίσθηση ικανοποίησης, τη λειτουργικότητα και την παραγωγικότητα κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.