Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μέσα από τα μάτια μας το σύμπαν βλέπει τον εαυτό του. Μέσα από τα αφτιά μας το σύμπαν ακούει τις μελωδίες του. Είμαστε οι μάρτυρες μέσω των οποίων το σύμπαν αποκτά επίγνωση του μεγαλείου του."
~Άλαν Γουάτς

Όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας τον σαμποτάρουμε ασυνείδητα

Όλα έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας, γιατί η εικόνα που έχουμε γι' αυτόν μοιάζει με φίλτρο μέσα από το οποίο ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας.

Εμείς είμαστε η αντανάκλαση της ζωής και παίρνουμε τις εμπειρίες που κατά βάθος πιστεύουμε ότι αξίζουμε. Αρκετά απλά, προκαλούμε τις εμπειρίες μας, αν και υποσυνείδητα. Η τάση για ατυχήματα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Έχει στενή σχέση με κάποιο αίσθημα ενοχής, το οποίο ίσως έχει τις ρίζες του στην παιδική ηλικία και την κρυφή ανάγκη της εξιλέωσης, την ανάγκη για τιμωρία. 

Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι είναι αδύνατον να δουλέψουν στην κουζίνα χωρίς προβλήματα: θα καούν με το καυτό νερό, θα τραυματιστούν ενώ κόβουν κρεμμύδια, κ.ά. Βέβαια αυτό θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε. Όταν όμως συμβαίνει τακτικά, θα πρέπει να αρχίσει κανείς να υποψιάζεται ένα πρότυπο, ένα επαναλαμβανόμενο καθ' έξιν φαινόμενο, που ξεπερνά την απλή δεξιότητα. Δεν μπορεί να αγαπάτε τον εαυτό σας εάν κατά βάθος τον μισείτε.

Αυτό το βαθιά ριζωμένο αίσθημα ενοχής και η αγάπη για τιμωρία μπορεί επίσης να εμφανιστεί και με άλλους τρόπους. Π.χ. αυτός που μισεί τον εαυτό του προσπαθεί να σαμποτάρει, συνειδητά ή ασυνείδητα, οποιαδήποτε καλή εμπειρία θα μπορούσε να έχει. Είναι λες και ένα κομμάτι του εαυτού του ξεκινά μια απολαυστική εμπειρία και ένα άλλο (αυτό που νιώθει ότι δεν του αξίζει να αισθάνεται καλά) καταφέρνει με κάποιο τρόπο να το καταστρέψει. Τα πράγματα γι' αυτούς πάνε πάντα "χάλια" και ποτέ δεν φαίνονται ικανοί να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους.

Μέχρι να μπουν τα βασικά συμπλέγματά μας στο χώρο της επίγνωσης, βρισκόμαστε στο έλεός τους. Συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια περιοριστικά αυτοκαταστροφικά πρότυπα χρόνο με το χρόνο. Π.χ. μπορούμε να αλλάξουμε σύντροφο, αλλά θα συνεχίσουμε να έχουμε το ίδιο είδος σχέσεων και να παίζουμε τα ίδια απελπισμένα παιχνίδια. Αν δεν αλλάξουμε τον εαυτό μας, τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά.

Όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας αρκετά, νιώθουμε σαν να έχουμε μέσα μας μια μαύρη τρύπα. Νιώθουμε κενοί, άδειοι. Πιανόμαστε εύκολα θύματα του άγχους και της κατάθλιψης. Αλλά δεν υπάρχει υποκατάστατο για την αγάπη και ειδικότερα για τη χωρίς όρους αγάπη για τον εαυτό μας.

ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η ανάρτηση με τις περισσότερες προβολές στην Αυτεπίγνωση μέχρι σήμερα:

Η ευτυχία δεν έρχεται από τις θετικές σκέψεις, έρχεται όταν ηρεμεί ο αναλυτικός νους

Παρόλο που η θετική σκέψη προφανώς είναι προτιμότερη από την αρνητική, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να σε απαγκιστρώσει για πολύ απ...

Αν σας αρέσουν τα άρθρα της Αυτεπίγνωσης, μπορείτε να προσφέρετε ένα μικρό χρηματικό ποσό (όσο θέλετε εσείς) για να στηρίξετε την ιστοσελίδα. Με ποσό 10 ευρώ και άνω, θα λάβετε στο email σας δωρεάν το βιβλίο "Επίγνωση - Ανακαλύπτοντας τον αληθινό μας εαυτό". Ευχαριστώ πολύ! Να είστε καλά!
Νίκος Μπάτρας