Το απόφθεγμα της ημέρας
"Αν θέλετε να διώξετε κάποιο φόβο, η έδρα αυτού του φόβου βρίσκεται στην καρδιά σας και όχι στο χέρι εκείνου που φοβάστε."
~Χαλίλ Γκιμπράν

"Έκανες... άρα είσαι...": η χειρότερη μορφή κριτικής

Η χειρότερη μορφή κριτικής είναι το να προσωποποιούμε χαρακτηριστικά ή συμπεριφορές ενός ανθρώπου και να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα για το ποιόν του.

Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει κατανόηση, ανοχή και συγχώρεση απέναντι στον εαυτό μας ή σε άλλους, αλλά μόνο μια απόλυτη στάση κριτικής και απόρριψης. Φράσεις του τύπου "ο άνθρωπος φαίνεται από τις πράξεις του", δηλώνουν ότι κρίνουμε και καταδικάζουμε κάποιον επειδή συμπεριφέρθηκε με ένα συγκεκριμένο τρόπο σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Τον άνθρωπο τον ταυτίζουμε με τις συμπεριφορές του που, στο μεγαλύτερο βαθμό, προέρχονται από τον προγραμματισμό και τις συνήθειες που έχει αναπτύξει κατά το παρελθόν.

Η κριτική που μεταβαίνει από το ειδικό (π.χ. μια συμπεριφορά ή κάποια λόγια) στο γενικό (στον χαρακτηρισμό ενός ανθρώπου ως κακό, ανίκανο, χαζό, κ.ά), δείχνει την αδυναμία να διακρίνουμε και να αναγνωρίζουμε τις εμπειρίες μας έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως φιλτράρονται από τον νου. 

Η αίσθηση της αξίας του εαυτού καθορίζεται από τις πεποιθήσεις και τη βαθύτερη αίσθηση που έχουμε γι' αυτό που είμαστε. Όταν μια κριτική απευθύνεται σε παιδιά, μπορεί να λειτουργήσει με πολύ αρνητικό τρόπο στη διαμόρφωση της αυτοεικόνας τους και επομένως στον τρόπο που θα βλέπουν τον εαυτό τους και θα συμπεριφέρονται στο μέλλον. 

Το πώς νιώθουμε για κάποιες πράξεις μας είναι πολύ πιο ανώδυνο από το πώς νιώθουμε γι' αυτό που είμαστε. Για παράδειγμα, ενώ οι ενοχές αφορούν κάτι που έχουμε κάνει ("αυτό που έκανα ήταν λάθος"), η αντίστοιχη αίσθηση της ντροπής αφορά αυτό που είμαστε ("είμαι λάθος"). Το να αποτύχουμε σε κάτι ("απέτυχα σ' αυτό που έκανα") είναι εντελώς διαφορετικό από το να πούμε τι είμαστε ("είμαι αποτυχημένος ή άχρηστος ή ανίκανος").

Είναι καλό να θυμόμαστε να μην μεταβαίνουμε από το ειδικό στο γενικό και να μην βγάζουμε συμπεράσματα από κάποιες μεμονωμένες πράξεις ή συμπεριφορές, ακόμα και αν αυτές επαναλαμβάνονται. Η καλύτερη στάση είναι η κατανόηση και η αντιμετώπιση μιας κατάστασης συνειδητά, που σημαίνει ότι έχουμε επίγνωση των όσων συμβαίνουν μέσα μας. Μόνο έτσι εξασφαλίζεται ότι δεν θα αντιδράσουμε αυτόματα και ασυνείδητα, γιατί κάτι τέτοιο συνοδεύεται πάντα από αρνητικές συνέπειες.

Νίκος Μπάτρας