Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μην προσπαθείτε να είστε τέλειοι. Δεν υπάρχουν τέλειες προσωπικότητες. Ούτε οι σοφοί είναι τέλειοι. Και μη νομίζετε ότι αν είστε καλός με όλους, θα αρέσετε σε όλους. Δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ τέτοιος άνθρωπος."
~Μούτζι

Πότε είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε

Οι σκέψεις είναι απαραίτητες μόνο σε τρεις περιπτώσεις: 1) για να αντιμετωπίσουμε πρακτικά ζητήματα, 2) για να ερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τη φύση μιας εμπειρίας και 3) για να γιορτάσουμε μια εμπειρία. Αν οι σκέψεις δεν εξυπηρετούν καμία από αυτές τις περιπτώσεις, τότε προέρχονται από τον ψευδή εαυτό.

Πρώτη περίπτωση: Έστω ότι μας τηλεφωνεί ο γείτονάς μας και μας λέει ότι χρειάζεται τη βοήθειά μας για κάτι που του συμβαίνει. Εμείς πρέπει να αντιδράσουμε. Θα πάμε στο σπίτι του, ή θα καλέσουμε ένα ασθενοφόρο, ή θα κάνουμε κάτι άλλο. Σ' αυτήν την περίπτωση είναι απαραίτητο να σκεφτούμε. 

Δεύτερη περίπτωση: Όταν μιλάμε και συζητάμε για θέματα που έχουν να κάνουν με τον νου, πάλι απαιτείται να σκεφτούμε. Ερευνούμε τη φύση αυτής της εμπειρίας και προσπαθούμε να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί.

Τρίτη περίπτωση: Είναι άνοιξη, η μέρα είναι υπέροχη και νιώθουμε πλήρεις και γαλήνιοι. Παίρνουμε τηλέφωνο έναν φίλο μας και του λέμε να πάμε στην εξοχή για πικ νικ. Αυτή η σκέψη εξυπηρετεί το να γιορτάσουμε και να μοιραστούμε με τον άλλον τη χαρά που νιώθουμε. Σε άλλες περιπτώσεις, αυτή η χαρά μπορεί να μετατραπεί σε δημιουργικότητα και να έχουμε την όρεξη να δημιουργήσουμε, να εκφράσουμε, να μοιραστούμε κάτι ή να επικοινωνήσουμε με κάποιον. 

Η ειρήνη, η ευτυχία, η αγάπη, το χιούμορ, η νοημοσύνη, η ομορφιά, όλα αυτά αποτελούν εκφράσεις της αληθινής μας φύσης. Η φιλία και η δημιουργικότητα είναι οι δύο πιο κοινοί τρόποι που χρησιμοποιούμε για να τα μοιραστούμε όλα αυτά.

Σε κάθε άλλη περίπτωση που ο νους δημιουργεί σκέψεις, οι σκέψεις προέρχονται από τον ψευδή εαυτό. Μεταξύ των τριών περιπτώσεων που προαναφέραμε (για να αντιμετωπίσουμε πρακτικά ζητήματα, για να ερευνήσουμε τη φύση μιας εμπειρίας ή για να γιορτάσουμε μια εμπειρία), φυσικά μεσολαβούν άλλες σκέψεις, οι οποίες όμως περιπλανώνται στο χώρο και στο χρόνο. 

Μόλις παρατηρήσουμε μία τέτοια σκέψη, μπορούμε να της χτυπήσουμε απαλά τον ώμο και να της πούμε "επ, σε είδα, πού πας; Και γιατί; Ποιος σε έστειλε; Γιατί περιπλανιέσαι στο παρελθόν (ή στο μέλλον); Τι ψάχνεις; Τι πιστεύεις ότι θα βρεις εκεί;".

*Από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Ρούπερτ Σπάιρα
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας

Σχόλια

Ο Ρούπερτ Σπάιρα δεν υπονοεί ότι πρέπει να προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε ή να καταπιέζουμε τις σκέψεις. Αναγνωρίζοντας πότε οι σκέψεις εντάσσονται στις παραπάνω τρεις κατηγορίες και πότε προέρχονται από την αίσθηση του ατόμου (τον ψευδή εαυτό), αρκεί για να αρχίσει ο νους να αυτορυθμίζεται και να αλλάζει ο τρόπος λειτουργίας του. Όταν αναγνωρίζουμε τις σκέψεις που υποτίθεται ότι προέρχονται από το άτομο, αυτομάτως εμφανίζεται η επιλογή να μην τις πιστέψουμε και άρα να μην τις εκφράσουμε (αυτό ονομάζεται και αποταύτιση από τον νου). Με τον καιρό, και καθώς μαθαίνουμε να ζούμε πιο συνειδητά, οι εγωικές σκέψεις εμφανίζονται όλο και πιο αραιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της φλυαρίας του νου και την εμφάνιση μεγαλύτερων περιόδων στην καθημερινότητά μας όπου απλώς είμαστε συνειδητά στο παρόν, αντί να είμαστε απορροφημένοι από τις εγωικές σκέψεις-παράσιτα.