Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μέσα από τα μάτια μας το σύμπαν βλέπει τον εαυτό του. Μέσα από τα αφτιά μας το σύμπαν ακούει τις μελωδίες του. Είμαστε οι μάρτυρες μέσω των οποίων το σύμπαν αποκτά επίγνωση του μεγαλείου του."
~Άλαν Γουάτς

Το αληθινό εγώ δεν είναι προσωρινό και δεν αποτελείται από σκέψεις

Όπως δεν πρέπει να περιορίζετε ή να καθορίζετε ποιοι πραγματικά είστε ανάλογα με τα αισθήματα της στιγμής, έτσι δεν πρέπει να ψάχνετε ποιοι πραγματικά είστε μέσα στις σκέψεις που κάνετε για τον εαυτό σας.

Όταν σκεφτόμαστε ένα λεμόνι, ξέρουμε πως η σκέψη του λεμονιού δεν είναι το ίδιο το λεμόνι. Και όμως, αν συγκεντρωθούμε στη σκέψη του λεμονιού, αν δούμε την εικόνα του με το νου μας, το στόμα μας θα αρχίσει να υγραίνεται. Όμως, ακόμα και αν το στόμα μας υγραίνεται, ακόμα και αν έχετε ζωντανές εμπειρίες του λεμονιού, αυτό δεν σημαίνει ότι η σκέψη του λεμονιού είναι λεμόνι.

Αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν ότι η σκέψη "λεμόνι" προκάλεσε μια σειρά αυτόματων συσσωρευμένων αναμνήσεων, οι οποίες εμφανίστηκαν μέσα στη συνειδητότητά μας, προκαλώντας όλα τα αισθήματα που συνδέονται με πράγματα που μοιάζουν με λεμόνια. Η σκέψη "λεμόνι" φαίνεται να είναι αληθινή, γιατί η σκέψη του λεμονιού και μόνο προκαλεί προσωρινά, αλλά καθοριστικά, αισθήματα που συνδέονται με κίτρινα ή ξινά πράγματα.

Όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας, όταν λέτε τη λέξη "εγώ", αυτό το "εγώ" περιβάλλεται και στηρίζεται από την ίδια σειρά εσωτερικών κινήσεων, όπως συνέβη και με τη λέξη λεμόνι. Μόνο που κάθε φορά που σκέφτεστε αυτό το "εγώ", κάθε φορά που σκέφτεστε τον "εαυτό" σας, όλα όσα έρχονται στην επιφάνεια σχηματίζουν ένα σχεδόν στέρεο τοίχο σκέψεων και αισθημάτων, επειδή υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη παρακαταθήκη συσσωρευμένων αναμνήσεων και εμπειριών σχετικά μ' αυτά.

Κατά τη διάρκεια της σκέψης σχετικά με τον "εαυτό" νιώθετε αληθινοί, γιατί καθώς περνούν αυτά τα κύματα του συσσωρευμένου παρελθόντος από μέσα σας σάς δίνουν την αίσθηση πως είστε εσείς. Το αίσθημα όμως αυτό είναι μόνο μια προσωρινή κατάσταση. Δεν έχει σημασία πόσες φορές ή πόσο έντονα το αισθάνεστε, αυτή η αίσθηση του "εγώ" δεν είστε εσείς. Δεν είστε το παρελθόν σας. Απλά ταυτίζεστε ασυνείδητα μ' αυτό στην παρούσα στιγμή.

Η ταύτισή σας με αυτά τα αισθήματα σάς προσφέρει μια πειστική, αλλά παρόλα αυτά προσωρινή αίσθηση του εαυτού. Αυτή η ψευδής ταυτότητα, αυτός ο ψευδής εαυτός όπως τον ονομάζουμε, είναι ψευδής επειδή πρόκειται για μια δανεισμένη ζωή. Προέρχεται από κάτι που από τη φύση του είναι μόνο προσωρινό.