Το απόφθεγμα της ημέρας
"Το να συνειδητοποιήσεις τι είσαι είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στον κόσμο."
~Ραμάνα Μαχάρσι

Όσο πιο πολύ προσπαθείς να ελέγχεις, τόσο πιο πολύ υποφέρεις

Ο έλεγχος αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εμμονές που συνοδεύουν τον ψευδή εγωικό εαυτό. Ο έλεγχος εκφράζεται μέσα από επιθυμίες και αποφυγές (οι αποφυγές αποτελούν αντίστροφες επιθυμίες): "Θέλω τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι, δεν θέλω να εξελιχθούν αλλιώς", "θέλω να μου συμβεί αυτό, δεν θέλω να μου συμβεί το άλλο", "θέλω να αλλάξει αυτό, δεν θέλω να αλλάξει το άλλο", κ.τ.λ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι παιδεύονται να ελέγξουν τη ζωή τους, δηλαδή να διαμορφώσουν αυστηρά κάποιες εμπειρίες και καταστάσεις, και εγκλωβίζονται πολύ συχνά σε τέτοιου είδους αγώνες. Έτσι όμως είναι σαν να κινούνται στους παράδρομους της ζωής, αντί να μπουν στις κεντρικές λεωφόρους της. 

Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί "αν μπορούσα να κάνω αυτό για να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και να ελέγξω και αυτό τον παράγοντα για να έχω αυτό το αποτέλεσμα, τότε θα ένιωθα ικανοποίηση". Και όσο εμείς παλεύουμε για να πετύχουμε αυτό που εκείνη τη στιγμή μάς λέει ο νους ότι είναι το καλύτερο για εμάς, δίπλα μας βρίσκεται η μεγάλη λεωφόρος της ζωής, που αν την εμπιστευόμασταν και αφηνόμασταν σε αυτή, θα μας οδηγούσε εκεί όπου πραγματικά θα χρειαζόταν να φτάσουμε.

Το άγχος είναι απλώς η σωματοποίηση αυτής της τάσης για έλεγχο. Κάθε φορά που προσπαθούμε να ελέγξουμε τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς (ή τι σκεφτόμαστε εμείς), ποια συναισθήματα θα νιώσουμε και ποια όχι, πώς θα εξελιχθούν οι καταστάσεις που είναι έξω από το πεδίο επιρροής μας, ή ποιες εμπειρίες θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια, βιώνουμε δυσφορία. Ο πνευματικός δάσκαλος Μούτζι λέει: "Where there is intention, there is tension", δηλαδή "όπου υπάρχει πρόθεση (προσπάθεια), υπάρχει ένταση".

Αντί να κυριαρχείται το σύστημά μας από την αίσθηση του ατόμου που θα νιώσει ασφαλές και ευτυχισμένο μόνο όταν οι εμπειρίες του είναι αυτές που επιθυμεί ο νους, πρέπει να δούμε τι θέλει να κάνει η ζωή μέσα από αυτή τη μορφή που αποκαλούμε "εγώ". Το πραγματικό ζητούμενο είναι η αίσθηση της εσωτερικής γαλήνης και της υπαρξιακής ασφάλειας. Αυτά θα τα βιώσουμε μόνο όταν αντιληφθούμε την αλήθεια: ότι είμαστε η ζωή, τόσο στη θέση του παρατηρητή, όσο και μέσα σε όλα τα φαινόμενα που αντιλαμβανόμαστε ως εμπειρίες.

Νίκος Μπάτρας