Το απόφθεγμα της ημέρας
"Ενδιαφέρεστε για τη δική σας ευτυχία ενώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η ευτυχία δεν είναι ποτέ δική σας. Η ευτυχία υπάρχει εκεί όπου το εγώ δεν υπάρχει."
~Νισαργκαντάττα

Οι πρωτόγονες αντιδράσεις του εγκεφάλου σπάνια ταιριάζουν στον σύγχρονο τρόπο ζωής

Με πρακτικούς όρους, η ενσυνειδητότητα είναι ένας τρόπος να παρακολουθείς τον εαυτό σου χωρίς να τον κατηγορείς και να τον κρίνεις.

Όταν δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου μπορεί να πέφτεις θύμα διαφόρων δυσκολιών. "Δεν ξέρω γιατί το έκανα": αυτό είναι το πιο συχνό παράπονο που εκφράζουν οι μη ενσυνείδητοι άνθρωποι, μαζί με το "Έχασα τον έλεγχο". Μετά τις παρορμητικές αντιδράσεις τους μετανιώνουν.

Από την οπτική γωνία του εγκεφάλου, όταν παρακολουθείς τον εαυτό σου ενδέχεται να εισαχθείς σε μια ανώτερη κατάσταση ισορροπίας. Οι πρωτόγονες αντιδράσεις του εγκεφάλου σπάνια ταιριάζουν στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Αντιστέκονται λες και οι άνθρωποι πρέπει ακόμα να πολεμούν με θηρία, να αμύνονται απέναντι στις εχθρικές φυλές και να τρέχουν να ξεφύγουν από απειλές. 

Στην πορεία της εξέλιξης ο ανώτερος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί εισάγοντας μια δεύτερη ανταπόκριση, που ταιριάζει περισσότερο με το πραγματικό επίπεδο της απειλής. Αλλά για τους πιο πολλούς ανθρώπους τον περισσότερο καιρό δεν υπάρχει καν απειλή. Δεν χρειάζεσαι τις πρωτογενείς αντιδράσεις του κατώτερου εγκεφάλου, παρόλο που αυτές θα εξακολουθούν να ξεπηδούν - είναι βιολογικά ενσωματωμένες.

Όταν ο κατώτερος εγκέφαλος δρα ακατάλληλα, μπορείς να τον εξουδετερώνεις θυμίζοντας στον εαυτό σου την πραγματικότητα: δεν απειλείσαι. Η συνειδητότητα αρκεί από μόνη της για να περιορίσει πολλά είδη αγχωμένων αντιδράσεων. Αφότου περάσεις ένα διάστημα με τον διαλογισμό, θα ανακαλύψεις μια ανώτερη ισορροπία - θα αρχίσεις να ταυτίζεσαι με μια ειρηνική κατάσταση γαλήνιας εγρήγορσης. Αυτό θα ανοίξει το δρόμο στην πνευματική εμπειρία που ειδάλλως δεν θα μπορούσες να έχεις. 

Ένα όμορφο απόσπασμα από τη Mandukya Upanishad της αρχαίας Ινδίας περιγράφει πόσο χρήσιμη είναι η ενσυνειδητότητα:

"Σαν δύο πουλιά που κουρνιάζουν στο ίδιο δέντρο και είναι στενοί φίλοι, το εγώ και ο εαυτός στο ίδιο σώμα εγκατοικούν. Το πρώτο πουλί τρώει τους γλυκούς και ξινούς καρπούς της ζωής, ενώ το άλλο πουλί παρακολουθεί σιωπηλά."

Όσο αυξάνεις την ενσυνειδητότητά σου, οι δύο πλευρές της συνείδησής σου θα αναγνωρίζονται και τότε θα γίνονται στενοί φίλοι, όπως περιγράφει αυτό το απόσπασμα. Το εγώ, το ακούραστο και ενεργητικό Εγώ, δεν πρέπει πια να δρα με βάση ορμές και επιθυμίες. Μαθαίνεις πως ο εαυτός, το άλλο μισό της φύσης σου, ικανοποιείται απλώς με το να υπάρχει. Η πλήρωση είναι πολύ μεγάλη όταν μάθεις πως εσύ και ο εαυτός σου αρκούν και πως δεν χρειάζεσαι εξωτερικό ερέθισμα για να είσαι ευτυχισμένος. Ονομάζουμε αυτή τη συνένωση "αληθινό εαυτό".

*Από το βιβλίο "Super Brain", Deepak Chopra, Rudolph Tanzi, Εκδ. Πατάκη