Το απόφθεγμα της ημέρας
"Μέσα από τα μάτια μας το σύμπαν βλέπει τον εαυτό του. Μέσα από τα αφτιά μας το σύμπαν ακούει τις μελωδίες του. Είμαστε οι μάρτυρες μέσω των οποίων το σύμπαν αποκτά επίγνωση του μεγαλείου του."
~Άλαν Γουάτς

Αρκεί να είστε αυτό που είστε, όλα τα άλλα είναι ματαιότητα

Μαχαράτζ: Ο αναζητητής είναι αυτός που διερευνά τον εαυτό του. Σύντομα ανακαλύπτει πως δεν είναι δυνατόν αυτός να είναι το σώμα του.

Αν η πεποίθηση «εγώ δεν είμαι το σώμα» εδραιωθεί μέσα του τόσο καλά ώστε να μην μπορεί πλέον να αισθάνεται, να σκέφτεται και να ενεργεί για λογαριασμό του σώματος, ο αναζητητής εύκολα θα ανακαλύψει πως αυτός είναι η συμπαντική ύπαρξη, γνώση, δράση, πως μέσα σ’ αυτόν και μέσω αυτού το σύμπαν ολόκληρο είναι πραγματικό, συνειδητό κι ενεργό. Αυτή είναι η καρδιά του προβλήματος. Ή έχετε σωματική συνείδηση και είστε σκλάβος των περιστάσεων, ή είστε η ίδια η συμπαντική συνείδηση, έχοντας τον πλήρη έλεγχο του κάθε συμβάντος.

Ωστόσο η συνείδηση, ατομική ή συμπαντική, δεν είναι η αληθινή κατοικία μου· δεν είμαι σ’ αυτήν, δεν είναι δική μου, δεν υπάρχει καθόλου δικό μου «εγώ» σ’ αυτή. Είμαι πέρα απ’ αυτήν, αν και δεν είναι εύκολο να εξηγήσω πώς μπορεί κανείς να μην είναι ούτε συνειδητός, ούτε ασυνείδητος, αλλά απλώς πέρα απ’ αυτά. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι μέσα στο Θεό, ή ότι είμαι ο Θεός· ο Θεός είναι το συμπαντικό φως και αγάπη, ο συμπαντικός παρατηρητής. Είμαι πέρα ακόμη κι απ’ το συμπαντικό.

Ερώτηση: Σ’ αυτή την περίπτωση είστε χωρίς όνομα και μορφή. Τι είδους ύπαρξη έχετε;

Μαχαράτζ: Είμαι αυτό που είμαι, ούτε άμορφο, ούτε με μορφή· ούτε συνειδητό, ούτε ασυνείδητο. Είμαι έξω απ’ όλες αυτές τις κατηγορίες.

Ε: Η προσέγγισή σας είναι αυτή του νέτι-νέτι (όχι αυτό, όχι αυτό).

Μ: Δεν μπορείτε να με βρείτε με απλή άρνηση. Είμαι εξίσου τα πάντα και τίποτε· ούτε και τα δύο, ούτε κανένα απ’ τα δύο. Αυτοί οι ορισμοί αποδίδονται στον Κύριο του σύμπαντος, όχι σε μένα.

Ε: Μήπως θέλετε να πείτε ότι είστε απλώς το τίποτε;

Μ: Ω, όχι! Είμαι πλήρης και τέλειος. Είμαι το είναι της ύπαρξης, η αναγνώριση του γνώστη, η πληρότητα της ευτυχίας. Δεν μπορείτε να με ανάγετε σε κενότητα!

Ε: Αν είστε πέρα από λόγια, τότε για τι πράγμα θα κουβεντιάσουμε; Μεταφυσικά μιλώντας, αυτά που λέτε είναι συγκροτημένα· δεν υπάρχει εσωτερική αντίφαση. Όμως δεν υπάρχει τροφή για μένα σ’ αυτά που λέτε. Είναι τόσο τελείως πέρα από τις δικές μου επείγουσες ανάγκες. Ενώ εγώ σας ζητάω ψωμί, εσείς μου δίνετε κοσμήματα. Είναι όμορφα, χωρίς αμφιβολία, αλλά εγώ είμαι πεινασμένος.

Μ: Δεν είναι έτσι. Σας προσφέρω ακριβώς αυτό που χρειάζεστε – την αφύπνιση. Δεν είστε πεινασμένος και δεν χρειάζεστε ψωμί. Χρειάζεστε κατάπαυση, παραίτηση, ξεμπέρδεμα. Αυτά που πιστεύετε ότι χρειάζεστε, δεν είναι αυτά που έχετε ανάγκη. Την πραγματική σας ανάγκη την ξέρω εγώ, όχι εσείς. Χρειάζεστε να επιστρέψετε στην κατάσταση που είμαι εγώ – στην φυσική σας κατάσταση. Οτιδήποτε άλλο απ’ αυτά που μπορεί να σκέφτεστε είναι ψευδαίσθηση κι εμπόδιο. Πιστέψτε με, δεν χρειάζεστε τίποτε άλλο, εκτός από το να είστε αυτό που είστε. Φαντάζεστε πως θα αυξήσετε την αξία σας μέσω των αποκτημάτων. Είναι σαν να φαντάζεται ο χρυσός ότι μια προσθήκη χαλκού θα τον βελτιώσει. Η εξάλειψη κι ο εξαγνισμός και η απάρνηση όλων όσα είναι ξένα προς τη φύση σας, αρκούν. Όλα τα άλλα είναι ματαιότητα.

Ε: Ευκολότερα λέγονται, παρά γίνονται. Έρχεται κάποιος σε σας με στομαχόπονο και σεις τον συμβουλεύετε να κάνει εμετό, αδειάζοντας το στομάχι του. Φυσικά, χωρίς το νου δε θα υπάρχουν καθόλου προβλήματα. Όμως ο νους είναι εκεί – πολύ απτός.

Μ: Είναι ο ίδιος ο νους αυτός που σας λέει, ότι ο νους είναι εκεί. Μη γελιέστε. Όλες οι ατέρμονες συζητήσεις γύρω από το νου παράγονται απ’ τον ίδιο το νου, για δική του προστασία, συνέχεια κι επέκταση. Αυτό που μπορεί να σας πάει πέρα από το νου είναι η καθαρή άρνηση να λάβετε υπόψη σας τις συστροφές και τους σπασμούς του νου.

Ε: Κύριε, είμαι ένας ταπεινός αναζητητής, ενώ εσείς είστε η ίδια η Υπέρτατη Πραγματικότητα. Τώρα ο αναζητητής πλησιάζει το Υπέρτατο για να φωτιστεί.

Μ: Ακούστε αυτό που συνεχώς σας λέω και μην απομακρύνεστε απ’ αυτό. Σκεφτείτε το συνεχώς και μη σκέφτεστε τίποτε άλλο. Έχοντας φθάσει τόσο μακριά, εγκαταλείψτε όλες τις σκέψεις, όχι μόνο τις σχετικές με τον κόσμο, αλλά και με τον εαυτό σας. Μείνετε πέρα απ’ όλες τις σκέψεις, στη σιωπηλή ύπαρξη – επίγνωση. Δεν πρόκειται για κάποια πρόοδο, γιατί αυτό στο οποίο φθάσατε είναι ήδη εκεί, μέσα σας, περιμένοντάς σας.

*Από το βιβλίο "Είμαι Εκείνο", Σρι Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ